de straot is allang niet meer zo a’k ‘m kende
veul is hier in de ieuwigheid vergaon
de kaole leegte um de aole reiten daoken
vund in gruun ’n verbörgen nei bestaon
’t verleden is hier nou nog aamper tastbaor
al bin ‘k mij niet hielemaol gewis
want a’k nou in ’t duuster luuster
heur ik hoe de straot tegen mij fluustert
dat mien schadde hier nog aaltied is
ik nam de sneIweg oet ’t dörp naor de stad
en sleut veurgoed de aole baanderdeur
ik vun neie vrundschap en ’n aander leven
ooh het gung niet zunder stried of malleur
maor ik bleef niet staon bij mis of tegenslag
ik pruufde van ‘t bitter en ‘t zuut
ik oogste van wa’k zeeide
o’k nou laachde of a’k schreide
ik keek veuroet de toekomst in de muut
nou lek ’t asof de lèeste bladzie klaor is
maor toch is dat niks as schone schien
aal aovends giet de zun wel under
maor aal mörgens wi’k ‘m met jou weer zien
mien leven is ien en al bewegen
en ik bin ’t liefste underweegs
want leven is bewegen
ik zit nooit um bewegen verlegen
a’k stilstao blef de bladzie leeg
mien levensboek is met lief en leed beschreven
ieder heufdstuk vaastlegd in mien eigen taol
ik weet wel der mist nog een allerlèeste bladzie
maor ach ’t eind dat is mij ’n bekend verhaol
zoveul moois is nog niet beschreven
zoveul moois a’k mij niet vergis
maor in december as de straot weer duustert
is ’t asof e zaachies tegen mij fluustert
weej wel da’k jouw schadde nog aal mis
Egbert Meyers 2009